You're Really The One (Chapter 11)

The Side of Jam

                Bakit hindi patas ang buhay? Bakit sa magandang pagsasama sa una ay biglang gumugulo pagdating sa huli. Ang masakit pa nito ay sa hindi sa inaasahang pangyayari. Masakit ngunit paano ko ba ito kakayanin? Paano ko papasanin ang lahat ng nangyaring ito. Ni kahit anong paraan para mahalin niya ako ay mukhang mabibigo ako at tuluyan na lang niya akong makalimutan sa habambuhay.

                Magandang nagsimula ang aming relasyon ni Rich, mula noong araw sa luneta hanggang sa mga ilang buwan pang sumasapit. Subalit ang dating tamis ay tila unti-unting naglalaho. Sa mga panahong araw-araw ko siyang kapiling ay napapalitan na ng pagiging abala namin sa aming mga gawain sa paaralan, lalo na Rich na madalas ang pagawa sa kanila ng mga case studies sa kanyang kurso na Bachelor of Science in Nursing. Naiintidihan ko naman na kailangan ang mga iyon ngunit tao lang din ako na humahanap ng kanyang pagkalinga at pagmamahal sa malalamig kong gabi, sa malungkot kong mga oras na hindi siya nakakasama Kahit si Kyle naman ay abala na din sa kanyang activities sa unibersidad kaya naman ay hindi ko din maiwasan ang pagkalungkot at pagwalan ng gana sa mga lumipas n mga araw na hindi nakakapiling si Rich at si Kyle.

               

                Simula noong araw ng aming ika-11 na monthsary ay sumakto muli sa case study ni Rich. Hindi ko nga maintndihan kung bakit ba talagang natataon iyon sa aming monthsary kung kaya’t gannon na lang din ang aking pagka inis at pagkalungkot. Nagkaroon man kami ng kaunting pagtatalo ni Rich ay napawi iyon sa muli niyang pag-tawag at sa pagiging sweet niya. Tama naman siya, ginagawa niya ang lahat para sa aming kinabukasan kung kaya ay dapat kong maintindihan ang kanyang sitwasyon dahil kung siguro naman aiya ang aking tatanungin ay nanaisin niyang maksama na lang ako kung hindi kailangan ang case study. Kung sa bagay kapag makakatapos siya ng kanyang Kurso ay mayoong na akong boyfriend, may nurse pa, may gagamot na sa akin at magmamahal. Ngunit noong araw na iyon ay hindi ako naisip kong mag-internet na lang at hintayin ang oras na matapos si Rich sa kanyang ginagawa. Kahit na ginagabi na sila sa pagtapos noon ay nagtitiyaga pa din akong antayin siya mag-text o tumawag.

                Pagbukas ko sa aking facebook account ay mayroong isang friend request. Nagulat na lang ako nang makita ko kung sino ang nag-add sa akin. Si Caloy.

                “Si Caloy? Ngunit paano niya ako nahanap sa facebook?” Pagtataka ko. “Pero buti at naalala pa niya ako. Kung sabagay...”

                Si Caloy ay isa sa aking mga kaklase noong ako ay nasa limang baitang pa lamang. Makulit at medyo pasaway siya noon ngunit hindi naman siya nalalayo sa antas ng katalinuhan. Palagi siyang nasa pangatlo sa Top 10 habang ako ay palaging nasa unang top. Close kami ni Caloy, sa mga araw na kami ay pumapasok ay lagi kaming mag-partner sa mga group activities sa school. Nagawaran nga kami noon na ‘Best Tandem’ dahil sa husay ng aming pagsasama. Hanggang sa mag grade 6 kami ay kami ang magkasama.

                Ngunit noong isang maulan na hapon ng huwebes ay nagbago ang lahat sa amin. Isang kaganapang naghudyat ng aming hindi pagpansinan matapos noong araw na iyon. Naglalakad kami nang biglang umulan.

                “Caloy naulan! How can we get home na? I don’t have an umbrella eh?”

               

                “I don’t have either. Wait I know some place na pwede natin silungan.”

                Sa pagmamadali naming iyon ay hindi ko na napansin ang kamay ni Caloy na nakahawak sa aking kamay habang hinihila papunta sa lugar na maari daw naming pagsilungan. Nang makarating ay isang abandonadong bahay ang aming tinungo. Mukhang dito sa lugar na ito ang sinasabi ni Caloy na lugar na kanyang alam.

                “Jam, this house is where we lived dati. We suddenly moved to my dad’s house when he turned him to us.” Paliwanag niya sa akin. “Oh well I do miss this house and our simple lives here. Noong bata pa kami like I was 5 or 6, we used to play here and my mama used to make dresses here.” Dagdag niya.

                Lumakas ang patak ng ulan. Mukhang matatagalan ang aming pananatili sa dating bahay nina Caloy. Napakasimple nga ng bahay ngunit abandonado na ito. Mapapansin na maalikabok na ang lugar at puro agiw na ito. Madaming naikwento sa akin si Caloy noong araw na iyon, ang dating simplaeng buhay niya hanggang sa lumipat sila sa bahay ng kanyang Dad at nabuo muli ang kanilang pamilya. Iniwan daw sila ng Dad niya noong siy ay nasa isang taong gulang pa lamang dahil sa isang pagtataksil nito. Ngunit noong siya ay tumungtong ng ikasiyam na taon ay muli itong bumalik at humingi ng tawad. Hindi daw nagdalawang isip ang kanyang Mama sa pagpapatawad dahil mahal na mahal daw niya ang kanyang Dad. Talaga nang iba ang taong nagmamahal, sa kahit na ano man ang magawa ay mapapatawad at mapapatawad pa din dahil sa wagas na pagmamahal.

               

                Hindi pa tumitigil ang buhos ng ulan. Nakaupo lang kami sa lumang sofa na naiwan sa lumang bahay. Marami pa ding gamit ang natira doon. Mabuti na lang at hindi ito nananakaw.

                “Anyway Caloy hindi ba nasa iyo ang susi ng bahay na ito. Mabuti at pinayagan ka ng Mama mo na dalhin.” Wika ko.

                “Yap. Sabi naman niya sa akin na pag-ingatan ko daw ang bahay na ito. And trusted ako ni Mama. Nabisita din kami dito every month para maglinis pero this previous months ay hindi na kami nakakabalik ni Mama dahil busy na siya. Binigyan siya ng Dad ng business so siya na ang naghahawak noon.”

                “Ahh. Hehe You are lucky with your father right?”

                “Yeah. We do love him so much like I love yo...”

                “Huh?” Tugon ko.

                “Ahh It’s nothing. Yo-you don’t hear no-nothing.”  Nauutal niyang sabi.

                “You said you love me?” Gulat kong tanong.

                Yumuko ito. Tila nahihiya. Mga ilang sandali ay nagsaliata ulit ito.

                “Jam, I really do have a crush on you.” Mahina niyang tugon.

                Crush? Pero papaano? Si Caloy crush ako? Pero sa pagkakaalam ko ay lalaki siya. Sa kanyang ayos at pananamit pati na din sa kanyang kilos at pananalita ay hindi iyon mahahalata.

                “Jam, I know you are just like me. Nakita kita one time na sumusulyap ka sa pogi nating classmate.” Dagdag niya.

                “Y-you mean si Robert?” Alangan kong tanong.

                “Yes. And everytime you see him lagi mo siyang tinitignan.”

                Oo, hindi ko maiwasang tumitig sa aming kaklaseng si Robert. Sa edad na 12 na taong gulang ay makikita ang kagwapuhan sa kanya. Sa kanyang ngiti na lumalapat ng kasiyahan sa kanyang mukha at sa kanyang tangad at sa mestisong kulay nito. Ngunit siguro ay kapansin-pansin din dahil matagal akong tumititig kay Robert at ang madalas kong kasama sa araw-araw ay si Caloy. Mukhang nahalata niya at nagkaroon ng duda sa aking pagkasino.

                “Caloy oo, but I’m not so sure about this feeling. I’m still young that’s why I think this is really part of growing up.” Wika ko. Hindi ko alam ang aking imumutawi.

                “Jam, kahit ako din. Bata pa tayo. But you see we already know things na naman eh. One year after we’re going thirteen na. We can think like them ‘di ba?” Paliwanag niya. Nakayuko pa din ito habang nagsasalita.

                “Well I understand you Caloy. But we’re still kids pa eh.” Tugon ko.

               

                “But.... Jam..”

               

                Tumingin siya sa akin. Maya-maya lamang ay lumalapit ang kanyang mukha. Hindi ko alam ang kanyang gagawin at ako’y natatakot. Dahil hindi ko na alam kung ano ang gagawin ay napapikit na lamang ako. Sa pagpikit na iyon ay nabigla na lang ako sa isang pagdampi sa aking labi. Napakambot ng pagkaakdampi nito sa akin at sa halik na iyon ay madadaqma ang tunay na nararamdaman. Ngunit sa edad kong iyon ay alam kong iba ang halik na iyon sa halik sa akin ni kuya Ren. Ang halik na may laman, may pagsinta at may tunay na pagmamahal. Sa hindi ko maintindihang pakiramdam ay unti-unting lumaban ang aking labi, hanggang sa nagiging mapusok ang halikang iyon. Mas may alab at anong sarap ang nadadama. Hindi na naiwasan ang pagtaas ng aking natatagong kargada at ito ay tumindig.

                Ngunit nagulat na lamang ako nang nakadama ako ng paghawak sa aking alaga.

                “Ca-Caloy..” Pag-anas ko.

                Sa paghawak na iyon ay hindi ko mapigilan ang kanyang paghawak doon. Kakaiba ang pakiram na iyon sa akin. Masarap na hindi ko maiwasan ang pag-anas at pag-ungol. Wala akong magawa kundi hayaan siya sa kanyang ginagawa.

                Simula sa paghawak na iyon ay napunta sa mas masarap sa pakiramdam ang kanyang ginawa. Bukod sa kanyang paglalaro sa aking kargada ay kanya itong sinubo. Dahan-dahan ito at pulido ang pagpasok ng aking alaga sa kanyang mainit na bibig. Naramdaman ko ang kiliti ngunit mas nangingibabaw ang sarap sa kanyang ginagawa. Mukhang bihasa siya sa kanyang ginagawa na hindi ko maiwasang mag-isip na kung sino na ang kanyang nagawan ng ganito o kung siya ay naturuan. Nangyari din kaya ang tulad ng nangyari sa akin?

                Sa edad kong labingdalawang taong gulang ay nagdaan na ako sa pagtutuli noong walong taong gulang pa lamang ako kung kaya’t mas nadadama ko ang pagsubo ni Caloy sa akin. Hindi mariin at suwabe ang kanyang pagsubo. Hanggang sa maya-maya lamang ay nilaro niya muli ito habang kanya ring nilalaro ang kanyang kargada. Tulad ng sa akin ay tuli na din ang kanyang kargada. May kalakihan ito at mamula-mula. Mga ilang saglit lang ay napapa-anas na ako sa kanyang pag-lalaro sa aking kargada.

                “Caloy Lalabsan na ako..” Paanas kong wika.

                “Itaas mo shirt mo. Ako din malapit na! Jakulin mo na” Wika niya.

                Nang maitaas ko ang aking shirt ay sabay na pagsirit ng mainit na katas ang kumalat sa aking tiyan. Itinapat ni Caloy ang kanyang alaga sa aking tiyan at doon niya inilabas amg kanyang katas ng pagkalalaki.

                “Ahh.. Ahh.. Jam I love you!” Wika niya habang siya ay nilalabasan.

                Sa pagtapos ng panyayaring iyon ay ang pagtila ng ulan sa labas. Agad kong pinunasan ng aking towel ang aking tiyan. Sa biglaang pangyayaring iyon ay nakaramdam ako ng pandidiri sa kung ano ang kumalat sa aking tiyan. Habang pinupunasan ay naramdaman ko ang pagpatak ng aking luha sa aking braso habang ako ay nagpupunas. Napuna iyon ni Caloy.

                “Are you okay Jam?” Tanong niya.

                Sa totoo lang, imbes na matuwa ako sa aming ginawa ay nabalutan ako ng sama ng loob. Sa ginawa naming iyon ay nanumbalik ang lahat ng mga pangyayaring ginawa sa akin ng akong pinsan, ni Kuya Ren. Nanumbalik ang lahat ng lahat ng iyon. Ngayong mayroon na akong pag-iisip kahit papaano ay naiintindihan ko na ang lahat ng ginawa niya sa akin. Napaglaruan ang aking pagkatao.

                Hahawakan sana ako ni Caloy ngunit inilayo ko agad ang aking kamay.

                “Don’t touch me!” Pasigaw ko.

                “Bu-but why?” Nagulat siya.

                “Pare-parehas lang kayo! Parehas lang kayo ni Kuya Ren!” Tuloy-tuloy ang pagbagsak ng mga luha sa aking mata.

                “But who’s Kuya Ren? A-and paano kami magkatulad? How?” Naguguluhan siya. Naiintindihan ko kung naguguluhan siya dahil hindi niya kilala si Kuya Ren at kung ano ang ginawa sa akin ang pinsan kong iyon.

               

                Matapos kong magpunas ay kinuha ko ang aking bag at tumakbo papalayo. Sumunod ito ngunit hindi na ako naabutan sa labas. Nagtago ako sa gilid ng Van na naka parada sa katapat na bahay nila. Hinanap niya ako hanggang sa sumuko na lang ito at pumasok sa kanilang lumang bahay. Bumuhos ang matinding pagluha sa aking pisngi. Nakaramdam ako ng sakit sa damdamin at nangingibabaw pa din ang ala-alang nais ko na makalimutan.

                Simula noong araw na iyon ay hindi ko nais kausapin si Caloy kung kaya sa araw-araw ko siyang nakikita ay umiiwas ako. Kung siya naman ang lalapit ay tila balewala siya na parang hangin lang na magpaparamdam sa akin. Hindi ko nais na makausap o maging kaibigan siya dahil sa kanyang ginawa na nagpanumbalik sa akin ang lahat ng pangyayari sa akin. Oo masakit pa din dahil noong panahon na iyon ay nagkaroon na ako ng pag-iisip at napagtanto ko na ang lahat. Napakasama nila. Tila bang pagkamuhi ang nangingibabaw na pagtingin ko kay Caloy mula noon. Hanggang sa makagraduate kami ay nanatili sa akin ang pagmamatigas sa kanya. Halos lahat ng klase ng pagpapatawad ay kanya niyang sinubukan, mapa-sulat man o pagbibigay ng kung anu-ano ay hindi iyon umepekto sa sakit at muhi na aking nararamdaman. Tila napakalupit kung iisipn, ngunit kung siguro kayo ang lalagay sa aking kinatatayuan ay alam ko na inyo ding maiintindihan ang aking pinagdadaanan. Hanggang sa kami ay makapagtapos sa aming ika-anim na baitang ay hindi pa din nagagapi sa akin ang masamang damdamin. Madalas na minsan kung iyon ay sumasagi sa aking isipan ay napapaiyak na lang ako. Kukuhain ang napakalambot kong unan at yayakap na lamang dito, kasabay ang pagdaloy ng aking luha sa pisngi.

                Subalit laking galak ko na lang nang makita ko muli si Rich sa hindi inaasahang araw at eksena. Sa muli naming pagkikitang iyon ay tila nawala ang lungkot na aking nadadama, napalitan ng galak ang aking damdamin. Tila bang wala akong iniindang na sama ng loob simula noong araw na makasama ko siya hanggang sa unti-unting nawawala ang galit sa aking puso na matagal kong itinago. Si Rich ang nagbigay pag-asa sa aking buhay, na ang buhay ay hind kailanman dapat maikubli ng galit, poot o sama man ng loob, dahil sa hindi inaasahang panahon ay makikita at makikita din pala ang isang bagay na makakapagpabago ng lahat. Si Rich ang naging lakas ko hanggang sa ang lahat ay nauwi sa pagpapatawad. Naisip ko na lang na kaya nila nagawa iyon ay mayroon din silang naging karanasan na tulad ko ay kanilang hinanap muli ngunit hindi man nila ginustong saktan aang aking damdamin ay nagawa nila iyon ng hindi sinasadya. Ipinaubaya ko na lang ang lahat sa Panginoong Maykapal na sa alam ko ay isa sa mga makakainti ng lahat. Napagtanto ko na lang din sa aking balintataw na may dahilan ang lahat ng nangyayari sa buhay ng tao, mapa masama man o mapa mabuti. Nagkaroon ako ng kapanatagan sa piling ng taong lubos kong minamahal. Kung kaya’t masasabi ko sa sarili ko at sa inyo na malaya na akong nagpatawad.

                Hindi na ako nagdalawang isip at in-accept ko ang Friend request ni Caloy. Ngayon ay handa na muli akong kausapin siya at kung mabibigyan ng pagkakataon ay humingi ng tawad sa lahat ng aking nagawa sa kanya. Oo naging masama din ako sa aksyon ko noon. Sabihin na nating nakaraan na ang lahat ng iyon ngunit hindi ko pa din matatakasan ang konsensya na humingi ng pagpapatawad mula sa kanya, kahit na mayroon din silang nagawang kasalanan.

                Matapos kong ma-accept si Caloy ay tumunog bigla ang aking facebook message notice. Si Caloy! Nag message siya agad sa akin. Naka mobile ito base sa status ng kanyang message notice.

                “Hey Jam! Kamusta?” Pambungad ni Caloy.

                “Hey Caloy! It’s been so long since then. Heto I’m good. Ikaw ba?”

                “Well, heto masaya na din naman ^_^”

                “Oh really? Then that’s great! Bakit naman?” Tanong ko. Nagkaroon lang ako ng curiosity bakit kaya masaya siya.

                “Well share ko sa iyo later, if ever you have time today. Kita naman tayo oh? Ok lang ba?”

                Nais magpakita sa akin ni Caloy? Ngunit teka nasaan ba siya? Nasa Maynila pa din ba siya? Ngunit hindi ko na siya nakita pa noong matapos kami ng ika amin na baitang. Ni anino ay hindi ko na nakita o nasulyapan man lang. Kung magpapakita man ako ano kaya ang aming gagawin? Subalit naisip ko na lamang na ito na ang pagkakataon upang makahingi ako ng tawad sa kanya ng personal. Nais ko na maipakita ang aking pagpapakumbaba ng sa gayon ay kung sakaling nakakaramdam siya ng sama ng loob sa akin ay tuluyan na iyong magapi.

                “Uhm okay lang.... Since I don’t have something to do at this moment. Teka wait, are you here in Manila?”

                “Yeah. I’ve just arrived yesterday. Nag-stay kasi ako sa Bulacan for so may long time. Since nung nag 1^st year high school ako dun i never came back here in Manila na. Naging busy na lang ako sa studies eh. So then, are you in?”

                “Sige. :D Well saan tayo magkikita?”

                “Meet me at Starbucks SM Manila :) Let’s have some coffee and kwentuhan tayo.^_^”

                “Okay. Prepare na ako ha? See you!”

                “Oh wait jam. Caould I have your phone number? Para maitext kita”

                Ibinigay ko kay Caloy ang aking phone number at nagpaalam upang makapag ayos n ako. Mukhang hindi batid sa kanya ang lahat ng aking ginawa sa kanya. Sa aming usapan na iyon ay hindi ko nakitaan ng galit o sama man ng loob si Caloy. Nalungkot ako nang maisip kong muli ang aking ginawa sa kanya at kahit na ganoon pa man ang nangyari ay tila wala na sa kanya ang lahat ng iyon at may lakas siyang kausapin pa din ako. Nagkaroon man ako ng pagka guilty ay inisip ko na lang na sa araw na ito ay hihingi ako ng tawad.

                Nagpaalam na ako kay Yaya Thelma at umalis. Sumakay na lang ako ng Taxi dahil coding ang sasakyan na aking gamit. Naalala ko na maitext si Rich na may pupuntahan ako ngayon ngunit naisip ko na baka abala siya sa kanyang case study at baka maistorbo ko siya. Naintindihan ko ang pagtitiis ni Rich sa kanyang ginagawa at para sa amin naman mapupunta ang lahat ng kanyang paghihirap. Minabuti ko na lang na hindi siya i text.

                Mga ilang minuto lamang ang lumipas ay nakarating na agad ako sa SM Manila. Doon tinungo ko ang  Starbucks na nasa bungad lamang ng Mall. Pagpasok ko ay natanaw ko doon si Caloy. Madami ang nagbago sa kanyang hitsura. Malaki ang pangangatawan nito, maputi at bagay sa kanya ang tubo ng kanyang bigote at balbas sa mukha. Napakagwapo na niya ngayon na hindi gaya noon na uhuging bata pa siya. Nang mapansin niya ako ay kumaway ito at itinuro ang lugar na kung saan ay nandoon siya. Lumapit naman ako. Pagkalapit ay kinamusta ko muna siya.

                “Hey Caloy! Kamusta?” Pambati ko.

                “Oh kamusta din? Come on have a sit.” Umupo ako. Tuloy pa din ang aming usapan.

                “Jam you look different from now! Dat-rati ang dudungis natin pero hindi natin ‘yun iniintindi basta makapag-aral at makapag-laro lang tayo.” Masayang batid niya.

                “Yeah I remembered it! An woah Caloy you are no uhuging bata anymore huh? Hahaha! I’m sorry.”

                “Hehe it’s okay Jam”

                “No... I really sorry...” Mahina kong tugon. “I’m sorry for what I have done to you when we were kids. Sorry kung hindi kita kinakausap or binabalewala kita.” Nagkaroon ako ng pagkakataon na humingi ng tawad. Gaya ng sabi ko ay sa araw na ito ay dapat na akong humingi ng pasensya sa kanya.

                “Jam, past is past. I understand kung nagawa mo man ‘yun. We were kids then and I know that I should be the one who ask for your forgiveness. I’m sorry too.” Humingi rin siya ng tawad. Sa ginawa niyang iyon ay mas lumuwang ang aking pakiramdam.

                “Ok na ‘yun Caloy. Oh tara let’s have a chat.”

                Sa araw na iyon napakarami naming napag kwentuhan ni Caloy. Nalaman ko na siya ang naging Class Valedictorian sa school niya noong siya ay nasa ika-apat na taon sa high school. Napahanga ako dahil kung dati ay nasa pangatlong antas lamang subalit sa pagkakataon na iyon ay mas may napatunayan siya, na mas kaya pa niya at nagbunga nga iyon. Itinoun niya ang sarili sa pag-aaral. At sa ngayon ay kumuha siya ng kursong Abugasya. Nakakahanga si Caloy dahil sa kanyang nararating. Nalaman ko at nagulat sa naisiwalat sa akin ni Caloy na mayroon na siyang kasintahan. Hindi sa pagkakaroon ng kasintahan ang ikinagulat ko kundi  imbes na ang inaasahan ko ay boyfriend ngunit girlfriend! Ang sabi niya sa akin ay napagtanto niya sa kanyang sarili na noong panahon ng kanyang kabataan ay magkaroon siya ng identity crisis ngunit mas pinili pa din niya ang maging lalaki dahil sa totoo lang ay mas nangingibabaw pa din iyon sa kanya. Kaya daw niya nagawa ang mahalin ako dahil sa angking galing ko at iniisip na isa akong babae. Natawa ako sa kanyang isiniwalat pero naintindihan ko. Noong kami ay bata pa ay madalas siyang nanliligaw sa aming mga kaklaseng babae ngunit bigo ito sa kanyang panunuyo. Ang parating rason ay bata pa daw kami. Kung kaya’t nakakapagtaka din na magkaroon siya ng pagmamahal sa akin. Biro pa nga niya sa akin na kung sana naging babae na lang daw ako ay hindi niya ako titigilang ligawan.

                Mas naging malamin at naging masaya ang aming kwentuhan. Inaamin ko, namiss ko ang lahat ng kwentuhan namin, namiss ko siya. Kahit papaano ay naging mabuting kaibigan sa akin si Caloy.

                Mga ilang oras din kaming namalagi sa lugar na iyon ay may natatanaw ako sa bandang gitna ng kalsada na maraming tao ang nagkukumpulan. Mukhang may pangyayari base sa mga kilos at galaw ng mga ito. Minabuti naming lumabas ni Caloy upang makisaksi. Ngunit imbes na isa lang ako sa mga taong sisilip ay isa ako sa mga luluha at magugulat sa pangyayaring iyon. Isang lalaki ang naka handusay sa kalye. Duguan ang mukha nito at hindi pa din tumitigil ang pag-agos ng dugo sa kanyang ulunan. Mukhang sariwa pa ang pangyayaring iyon. Nang makita ko iyon ay pumatak ang aking mga luha. Nanlambot ang aking katawan at napaluhod sa harapan ng lalaking na-aksidente.

                “RIIICCCHHH!”

                Isang sigaw ang aking ipinakawala. Hindi ito maaari! Bakit ito nangyari sa kanya gayunman sa aking pagkaka-alam ay abala siya sa kanayang case study? Hindi ito totoo! Nananginip lamang ako! Kung isa man itong bangungot sa aking pagtulog ay sana magising na ako! Nagunit hindi ito isang panaginip, lahat ng nasa paligid ay sadyang natural, sadyang totoo. Nangyari nga ang lahat ng ito.

                “Ano bang tinitingin ninyo?! Tumawag kayo ng ambulansya! Tulungan ninyo kami!!” Pagsisisigaw ko na hindi ko na din alam ang gagawin.

                Narinig ko si Caloy na may kausap sa kanyang telepono.

                “Hello Manila Doctors Hospital, please we need your help! There’s an accident here in Front of SM Manila, Aroceros area near City Hall! Please hurry he’s really in a major accident!”

                Wala akong magawa noon kundi ang umiyak at sumigaw. Puro dugo na ang aking kamay at pananamit dahil sa pagyakap sa kanya at paghawak. Ipinapa-atras ako ng awtoridad ngunit pumipiglas ako. Napakasakit ng pangyayaring iyon at sa dami-dami pang mapapahamak sa mundo bakit si Rich pa? Ito ba ang kabayaran sa aking pagtatago ng sama ng lob? Ngunit nagkapatawaran na kami ni Caloy! Hindi ko maintindihan kung dahil saan ang nangyaring ito? Nalaman ba niya o nakita kami ni Caloy na magkasama? Ngunit mali ang kanyang iniisip kung naiisip niya na may namamagitan sa amin ni Caloy! Ni wala man lang text o si Rich sa aking telepono. Napakasakit at sa araw pa ng aming monthsary ito nangyari! Nakakapanghina, nakakabigla, masakit na halos bibigay na ang aking katawan dahil sa hindi ko na ito makayanan pa.

                Kinalaunan matapos ang ilang minuto ay rumesponde na ang ambulansya. Agad nilapatan si Rich ng pangunahing panggamot at isinakay ito sa isang stretcher at ipinasok sa sasakyan kasama ako at si Caloy na umalalay sa akin. Pansin niya ang aking pagluha at panghihina. Halos hindi ako makapagsalita at tila hangin lang ang lumalabas sa aking bibig. Ang laman ng aking isip noon ay bakit ito nangyari? Bakit ang mahal ko pang si Rich ang naaksidante? Sana ako na lang! Sana ako na alng ang nasa kanyang lagay ngayon gayon naman ako ang may kasalanan ng lahat! Nahihirapan na ako, sobra! Masakit na masakit na talaga!

Itutuloy.....