You're Really The One (Chapter 8)

NOTE FROM THE AUTHOR: Ang kabanata na ito ay itutuloy sa paglalahad ni Rich. Dito natin malalaman ang kanyang tunay na saloobin. Muli maraming salamat po sa mga magagandang reviews. Susubukin ko ang aking sarili upang makabuo ng mas magaganda pang mga kuwentong pag-ibig. Muli, maraming salamat po sa uulitin.

The Side of Rich

                Ang buhay talaga ay sadyang mapaglaro. Ang buhay ay hindi patas. Minsan may ninanais tayong gawin sa buhay upang mapa-ayos ang ating kalagayan ngunit ang ninanais natin na iyon ay isa din pala sa magmimitsa ng mas magulong daloy  ng ating pamumuhay. Minsan  din ay gumagawa tayo ng mga bagay na sa alam natin ay tama, subalit mayroon din pala ang maaapektuhan at ang mas mahirap ay isa ka sa mga maghiihrap sa iyong maling desisyon.

                Oo, alam ko ang iniisip ninyo sa akin. Alam ko na masyadong mabilis ang lahat, nagkaroon ng kasintahan ng wala pang ilang buwan ang lumilipas, hindi ko binibigyang importansya ang aking mga kaibigan o kung anu-ano pa ang mga umiikot sa inyong balintataw. Kung iniisip ninyo na napakarami ang mali sa ginawa ko puwes oo, inaamin ko. Kahit ako sa sarili ko ay aminado ako. Sa totoo lang, nagsisisi ako at hiniling na sana ay hindi na nangyari ang lahat. Hindi lamang isa o dalawa kundi tatlo, isama na natin ang kaibigan kong si Kyle. Ngayon ay hayaan ninyo akong magpaliwanag sa inyo at sana ay may makaintindi sa aking ipapaliwanag. Hindi ko pinipilit ang lahat na makinig sa akin ngunit ito po ang aking  pagkakataon upang ilahad ang lahat-lahat. Nawa’y makuha ko ang inyong atensiyon.

                Noong malaman ko na mayroong pagtingin sa akin si Jam ay hindi ko maintindihan ang aking nararamdaman. Para bang may nagtatalo sa aking kalooban. Oo, nahahalata ko ang kanyang mga kilos sa tuwing magkasama kami. Sa totoo lang ay nakikiramdam ako sa kanya, ang bawat tingin niya, mga paalala niya, pati ang kanyang mga kilos at galaw ay napapansin ko. Inaamin ko, nahuhulog na din ako sa kanya. Paano ba namang hindi? Nasa kanya na ang lahat, matalino, mabait, malambing, mapag-alala, halos kulang na lang ang ibigay ko ang sarili ko sa kanya. Inaamin ko na posible akong mahulog sa kanya. Ang akala ko noon na pang-kaibigan lang ang ang aking nararamdaman ay hindi pala. Habang magkasama kami ng matagal ay napapagtanto ko sa aking balintataw na kakaiba iyon at hindi iyon ang pakiramdam ng hanggang sa kaibigan lang. Oo ipagtatapat ko na sa inyo, mahal ko din si Jam.

                Ngunit may gumugulo sa akin, iyon ay kung tama ba ang mahalin ko siya. Lalake ang tingin ko sa kaibigan ko, matuwid na lalaki. Natatakot din akong umamin ng aking lihim na pagtingin dahil baka mabigo lang din ako.  At kahit na magtapat ako ng pagmamahal ay hindi maaring maging kami talaga. Parehas kami ng kasarian, lalake siya at lalake ako. Oo naiintindihan ko si Kyle sa kanyang lagay, ngunit sa amin ni Jam? Sino ang tatayong babae sa amin at sinong tatayong lalake? Mukhang imposible ang ganoong pagmamahal gayong parehas kaming umaakto sa lugar ng pagkalalaki. Ngunit noong araw ng pag-amin ni Jam sa akin ang kanyang tunay na nararamdaman sa akin ay hindi ko alam kung ano ang gagawin. Pero may mali, mali ang aming magiging pagmamahalan kung sakali. Alam kong hindi ito matatanggap ng aking mga kamag-anak. At isa pa ang gumugulo sa akin, ang aking pagkatao. Hanggang ngayon ay gulung-gulo ako sa sarili. Ayaw ko ang pagiging ganito ko. Oo inaamin ko, nasabihan ko na bading si Jam dahil hindi ko na alam ang gagawin ko. Ayaw ko na maging maging magkatulad kami ng nararamdaman sa isa’t isa. Natatakot ako sa mga posibleng mangyari sa anin kung sakali. Alam ko na kung sakaling pagbigyan ko ang kanyang pagmamahal at maging kami ay magiging usap-usapan ang tungkol sa amin, at ang ikinatatakot ko ay kung ano ang sasabihin ng mga tao. Hindi sa ayaw ko dahil pinangangalagaan ko ang aking pangalan ngunit gusto ko lang pag-ingatan ang aking matalik na kaibigan, na oo mahal ko na din.

                Akala ko na tama lang ang pinasok ko sa isang relasyon. Oo inaamin ko na ginawa ko lang makipagkasintahan kay Thea upang lumayo ang loob ni Jam sa akin, na mawala ang kanyang pagtingin sa akin. Akala ko ay isa iyon sa magiging magandang paraan, ngunit ang totoo niyan ay nasasaktan din ako sa tuwing nakikita kong malungkot siya kapag nakikita niya kami ni Thea. Alam ko na nasasaktan siya dahil nababasa ko sa kanyang mga mata. Minsan doon natin makikita ang totoong nararamdaman ng isang tao, kung masaya, galit o malungkot. Pero ito na, nandito na ako. Kung iniisip ninyo na parang panloloko na ang aking ginagawa kay Thea, oo inaamin ko. Maaari ko din namang mahalin si Thea tulad ng pagmamahal niya sa akin, subalit kung nakikita ko si Jam ay mas nangingibabaw ang nararamdaman ko sa kanya kumpara kay Thea. Hanggang isang araw ay napagtanto ko sa aking sarili na mas mahal ko si Jam, mahal ko siya ngunit paano ko sasbihin sa kanya gayong may girlfriend na ako. Nahihirapan ako. Ang tanga ko dahil hindi ko pinag-isipan ang lahat. Nanaig ang aking takot kaysa sa makinig sa talagang nais ng aking puso. Napagtanto ko din na hindi lang si Thea ang niloloko ko, pati ang aking sarili ay ginagawa kong dayain. Nasa huli talaga ang pagsisisi, na kung kailan huli na ang lahat ay mapagtatanto ang tunay na nararamdaman, na mas mananaig talaga ang totoo.

                Mga ilang buwan bago matapos ang aming 4^th year ay nagkakalabuan na kami ni Thea. Isang araw ay may date kami, ika-anim na Monthsary namin iyon. Hindi tulad ng dati na handang-handa ako, may sigla at may handog sa kanyang mga rosas at isang kahon ng tsokolate. Lagpas sa oras na aming pinag-usapan ako dumating, mga tatlong oras. Nakita ko sa kanya ang galit na anakapinta sa kanyang mukha.

                “My God Rich you are late for three hours?” Iritang sambit ni Thea.

                “Babe I’m sorry pinag-antay kita ng matagal.” Mahinang sambit ko.

                “Babe ano bang nangyayari sa iyo? Napapansin ko na hindi ka na ganoong ka sweet sa akin. Oo magkasama tayo pero minsan may mga araw na hindi kita maramdaman bilang boyfriend ko. May problema ba?” Tanong niya, may diin ang boses.

                “Babe walang problema sa atin okay.” Kinuha ko ang kanyang kamay, nilapit ko siya sa akin at niyakap. “I’ll gonna be fine babe. I’m so sorry i took so long.” Dagdag ko.

                Ngayon ko lang nakita si Thea na ganoon. Mas natakot ako dahil alam kong masasaktan siya kung sasabihin ko ang aking dinadalang hirap. Kung ipagtatapat ko sa kanya na mas mahal ko si Jam kaysa  sa kanya ay siguradong isang pako ito na tutusok ng madiin sa kanyang puso. Oo inaamin ko na isang malaking kawalan sa mga lalakeng katulad ko si Thea. Halos lahat ng mga katangian sa pinapangarap kong babae ay nasa kanya na. Noong unang kita ko pa lang sa kanya sa facebook, unang pagkikita namin ng personal at unang araw ng pagtapat niya ng tunay na pagmamahal niya sa akin ay ramdam ko ang saya. Ngunit iyon ba ay tunay na kaligayan o mabilisang kagalakan lang? Hindi ko na alam gagawin ko. Hindi ko alam kung kanino lalapit. Kay Kyle sana pero alam ko na may tampo din sakin ang aking kaibigan, at sigurado na mas papanigan niya si Jam dahil lagi sila ang magkasama. At saka ganoon din naman, ako at ako pa din talaga ang talo dahil kasalanan ko ang lahat na nangyari ang lahat ng ito. Pero hindi ko na kaya, hindi na dapat maaaring ipagpatuloy ang panloloko na ito. Mahal ko si Jam, at bilang taong nagmamahal ay dapat kong kaharapin ang lahat. Ako ang naglagay ng gusot at mantsa sa lahat ng ito kaya dapat ako din ang maglinis at mag-unat ng lahat ng ito.

                Isang araw bago ang pagsapit ng aming graduation ay nagpunta ako sa bahay nina Thea upang sunduin siya. Masaya siyang lumabas ng gate. Isang napakagandang binibini ang tumambad sa akin, hindi gaanong balot ang kanyang mukha ng make-up, nababalot ng natural niyang ganda. Ang sama ko talaga. Pero para matapos na ang lahat ng ito ay ipagtatapat ko na ang lahat sa kanya.

                Pagkadating pa lang sa event ay sinuyo ko siya sa isang kubo. Kaya ko ito tiwala lang. Subalit nalulungkot ako dahil masasaktan ko siya. Hinga ng malalim Rich, ihanda ang iyong sarili sa kung ano man ang mangyayari. Sana hindi niya awayin si Jam. Oo masakit itong gagawin ko kaya sana makapagpigil si Thea na saktan siya. Sana ako na lang ang awayin niya tual ako naman ang gumawa ng lahat ng ito. Pagkarating namin sa kubo ay hinarap ko siya. Hawak ko ang kanyang kanang kamay.

                “Anong ginagawa natin dito Rich?” Waika ni Thea na may napakagandang ngiting nakapinta sa kanyang mukha.

                Nanginginig ako, hindi ko alam kong paano sisimulan. Heto ako at kaharap siya. Kakayanin ko ba ito? Naaawa kasi ako sa kanya, na isang inosenteng nagmahal lamang ngunit biglang masasaktan dahil sa isang rebelasyon na sigurado ay masakit tanggapin sa kalooban. Nagagalit ako sa sarili ko kung bakit ko nagawa ang lahat ng ito. Pero kailangan. Tumitig ako sa kanyang mga mata. Gusto ko na iparamdam sa kanya na may gusto akong sabihin sa pamamagitan ng pagtitig.

                “Bakit tinititigan mo ako ng ganyan?” Tanong niya sa akin. Huminga siya ng malalim. Sana nakuha niya ang aking pahiwatig. “Rich, may problema ba.” Sa wakas at nakuha niya ang aking pahiwatig. Pumikit ako.

                “Thea.” Muli kong binuksan ang aking mga mata. Nakita ko ang kanyang mukha na may pagtataka.

                “May gusto ka bang sabihin?” Sambit niya, may pagtataka pa din.

                “Thea may ipagtatapat ako.” Bumilis ang kaba sa aking dibdib. Kaya ko kayang sabihin sa kanya?

               

                “Rich...” Mahinang tugon niya. “ano ang ipagtatapat mo?” Dagdag niya.

                “Thea,  I’m so sorry. Hindi ko na kaya.” Panimula ko. Huminga ako ng malalim. “Thea hindi ko sinasadyang masaktan ka pero Thea I think it is the time na sabihin ko ang totoo sa iyo.”  Hindi ko na naiwasang maging emosyonal. Tumulo ang aking luha. Yumuko si Thea.

                “Rich napapansin kita nitong mga nakaraang buwan. Nanlalamig ka na sa akin at ramdam ko iyon. Sa tuwing kasama kita ay para lang lutang. Malalim ang iniisip mo. Gusto sana kita tanungin pero minabuti ko na sa iyo manggaling.” Pagpapaliwanag ni Thea. Napapansin na pala niya sa akin ang pagigiing ganun ko.

                “Thea, ngayon ko lang na-realize sa aking sarili na mali ang magkunwari ako sa totoo kong nararamdaman.” Kaunting lakas ng loob na lang Rich, kailangan na niyang malaman ang lahat. “Thea akala ko malulutas ang lahat ng ito kung magmamahal ako ng tulad mo, kahit hindi ko sundin ang aking tunay na tibok ng aking puso.”

                Sinapo niya ang kanyang ulo, humihikbi.

                “I knew it Rich. I really knew it.” Patuloy pa din ang kanyang paghikbi. Hindi ko na din naiwasan ang umiyak. May sakit sa kalooban ngunit nandito na ako. Dapat harapin ang dapat harapin.

                “Thea hindi ko sinasadya.” Matipid kong sabi. Hindi ko na alam paano ko itutuloy dagil nakikita ko sa kanya ang sakit.

Pinunasan niya ang kanyang mga  mga mata. Huminga ito ng malalim. Tumingin siya sa akin. Huminga ulit ito ng malim.

“Rich tell me. Minahal mo ba ako or you are trying to love me para makalimutan mo kung sino man ang mahal mo?” Piliniyang sinambit ito ng hindi humihikbi, pero patuloy pa din ang pagtulo ng kanyang luha.

“Thea, sinubukan kong mahalin ka. I admit, oo niligawan kita para mawala ‘yung pagmamahal ko sa kanya. Mali kasi ang pagmamahal na iyon gayong parehas kami ng pagkatao. Ayaw ko na magmahalan kami. Pero Thea hindi ko na kaya pang itago. Oo mahal ko pa din siya.” Lumabas na din ang lahat, ang matagal ng naipon sa bigat sa akin.

Pumikit siya, pinakalma ang kanyang sarili. Dumilat ito, at ngumiti ito, may pait ang ngiti na iyon.

“Rich naiintindihan ko.” Sambit niya. “Ayaw kong magalit sa iyo pero masakit lang. Atleast you are brave enough to tell me the truth. Thank you Rich for your honesty.” Sinapo niya muli ang kanyang ulo. Nilapitan ko ito. Hinimas ko ang likod niya. Hindi ko  maiwasan ang mapaiyak din.

“Wala na akong masabi kundi sorry for all those things i did. Oo i tried to be the best guy for you pero sabi talaga ng puso ko na mahal ko siya. I’m so sorry.” Paulit-ulit ang paghingi ko ng tawad.

Akala ko na sasaktan niya ako, sasbihan ng masasakit at kung ano pa man para maramdaman ko ang kanyang galit o sakit. Pero kakaiba ang kanyang ipinakita sa akin, isang babae na tinanggap ang lahat. Nilapitan niya ako. Niyakap muli. Nilapit niya ang kanyang labi sa aking tainga.

“Rich Thank you for everything. Sorry kung minahal din kita ng ganito. Kasalanan ko din.” Mahinang tugon niya.

“Ako ang may kasalanan Thea, wala kang kasalanan.”

                Umupo kami. Tumabi siya sa akin. Pilit pa rin siyang ngumingiti.

                “Okay lang Rich.” Tugon niya. Naramdaman ko ang buong pagtanggap niya.

                “Paanong okay ka? Masakit ‘yung ginawa ko.”

                “Oo masakit. Nandoon na tayo. Alangan namang maging masaya ako.” Ngumiti pa ito. Ngayon ay hindi na alintana sa kanya ang sakit. “Humanga ako sa iyong pagpapakatotoo.” Dagdag niya.

                “Hindi ko na kasi alam kung saan ko ilulugar ang aking sarili Thea.”
               

                “Bakit kasi hindi mo sundin ‘yung nararamdaman mo? Kung ano man ang tunay na tibok ng puso mo?” Mahinang tanong niya.

                “Kasi mali. Hindi ko maintindihan Thea. Mahal ko siya pero Parehas kaming lalake. Hindi ko maintindihan ang sarili ko.” Naluluha pa din ako. Pero mas nasasabi ko na dahil nakikita ko na kay Thea ang pagtanggap.

                “I knew it Rich.” Tugon niya. “Hulaan ko Rich kung sino iyong lalake na sinasabi mo. Si Jam hindi ba?”

                “Paano mo nalaman?” Gulat ako sa kanyang sinambit. Napatayo ako. Paano?

                “Minsan noong natulog ka sa amin. Hindi mo alam na binabantayan kita sa couch. Nananaginip ka. Nasambit mo ang pangalan ni Jam. Mahal na mahal mo siya.” Yumuko si Thea matapos niyang sabihin.

                “Paano?” Nagulat ako. Oo madalas kong mapaniginipan si Jam na kasama ko, kayakap ko at katuwaan ko. “Kailan pa?” Dagdag ko.

                “Matagal na at hindi lang isang beses nangyayari iyon. Madalas kapag sa amin ka natutulog. Oo Rich alam ko na, matagal na.” Nakayuko pa din siya habang nagsasalita.

                “Bakit hindi mo sa akin agad sinabi?”

                “Dahil gusto ko na sa iyo manggaling ang lahat. Ngayon ay sinabi mo na sa akin ang totoo. Salamat at makakahinga na din ako ng malalim. Nasagot na ang mga tanong sa aking isipan.” Tumingin sa akin at ngumiti.

                “Kung ganoon hindi ka nagagalit?” Tanong ko.

                Hinawakan niya ang aking mgakamay.

                “Bakit pa Rich? Para saan pa ba ang galit ko? Kung hindi mo naman ako mahal ano pa ba ang ipaglalaban ko?” Nakangiti pa din ito, pero halata pa din ang lungkot sa kanyang mga mata. “Hindi ako magagalit sa iyo. Natutuwa pa nga ako kasi naging totoo ka. Kahit na alam ko na masakit, pero lalabas at lalabas talaga ang lahat pagdating ng huli. Huwa ka mag-alala, hindi ako nandidiri sa iyo dahil ganyan ka.” Dagdag niya. Nakita ko ang kanyang pag-unawa sa akin.

                Niyakap ko siya ng mahigpit. Naiyak ako, mas grabe ang pagluha ng aking mga mata. Talagang ang suwerte ko kay Thea. Naawa ako dahil alam ko masakit ang lahat sa kanya. Pero nagawa pa rin niya akong unawain. Tumigin ako muli sa kanya

                “Maraming  salamat Thea.” Maluha –luha akong nagpapasalamat.

                “Mahal kita Rich. Kahit ang sarili kong kaligayahan ay kaya kong ipagpalit para sa ikasasaya mo.” Nakangiti siya sa akin. Ngumiti din ako.  “So shall we be friends na lang? Malay mo mas magtagal tayo if we just become friends instead?” Inilahad niya ang kanyang kamay. Tinanggap ko iyon.

                “Oo naman!” Mahigpit kong hinawakan iyon. Naramdaman ko ang sobrang pagmamahal niya.

                “So paano na ‘yan Rich? Sasabihin mo ba sa kanya na mahal mo siya?” Tanong niya.

Umupo kami. Sa kanya ako nagsabi ng aking nararamdaman. Alam ko na tanggap na naman niya kaya sa kanya ako nagbukas. Sinimulan ko ang pag-kuwento sa eksenang umamin ng pagmamahal si Jam, hanggang sa nanlamig ako sa kanya. Pati na din ang araw na napagtanto ko na mas mahal ko si Jam.

“Then mag confess ka na. Tulad ng ginawa mo sa akin na nagsabi ka ng tunay mong nararamdaman ay gawin mo din ang magtapat sa kanya.” Si Thea, nagpayo.

“Pero paano? Nasaktan ko din siya.”

“Face your consequence Rich. Paano matatapos ang lahat kung hindi mo sa kanya sasbihin hindi ba?” Tinapik niya ang aking balikat. “Kung mahal mo siya sabihin mo. Huwag mong itago pa. Gusto mo pa bang maulit muli ang ganitong setup? Dagdag niya.

Mas lumakas ang aking loob. Mas nabuhayan ako. Natapos na ang lahat, baon ang saya ngunit may lungkot para kay Thea. Nagyakapan kami muli. May ngiti na muli sa kanyang mukha. Isang matatag na babae si Thea. Kung iba lang siguro siyang babae ay siguradong mas naging magulo pa ang lahat. Tama siya, dapat hindi ko napatagalin ang lahat. Aamin na ako kay Jam.

Tinungo na namin ang lugar ng pagdadausan ng aming graduation. Lahat ay masaya. Ngunit hindi ko magawang ngumiti. Tinapik muli ako ni Thea.

“Smile na.” Tugon niya. “Ga-graduate na tayo. Iiwanan mo na lang ba ako na may lungkot sa iyong mukha?” Dagdag niya.

Ngumiti ako, gusto ko ipakita sa kanya ang ngiti na nais niya.

“Actually makikipagbreak na din ako sa iyo.”

Nagulat ako. Nanlaki ang aking mga mata sa kanyang sinambit.

“Pupunta na kasi kami sa States ng Family ko. Pumirma na si Mama at Papa ng resignation letter

sa kanilang work. Kukunin na kasi kami ng Tito ko. Mukhang doon na ako makakapagsimula ulit.”

Nangibabaw ang lungkot. Pero ngumiti pa rin siya sa akin. “Sabi lang ng destiny na hindi talaga tayo ang para sa isa’t isa. Baka malay mo kay pala ng kaibigan mo.” Tumawa ito.

                “Sana nga. Pero pinanghihinaan ako ng loob.” Tugon ko.

                “Sige ka gagawin kong lalake si Jam, magpapaligaw ako sa kanya.” Nagbiro siya. Tumawa kaming dalawa.

                Nagsimula na ang programa. Nakita ko si Jam sa unahan kasama si Kyle. Gusto sila noon lapitan pero may kung anong kaba sa akin. Parang hindi ko kakayahin ang paglapit ko kay Jam. Sa tuwing titingin ako sa kanya ay mas tumitibok pa ang aking puso. Hindi ko maintindihan pero ieto ang totoo kong nararamdaman. Ayaw kong dayain ang aking sarili. Natapos na ako kay Thea, at ngayon ay kay Jam naman ang aking aayusin.

                Natapos na ang programa. May mga umuwing may luha sa kanilang mga pisngi habang may mga masasaya din kahit paano. Lumaipt sa akin si Thea upang magpaalam. Nagmamadali na sila. Tanging ang sambit na lang niya sa akin ay “Magpakatotoo ka sa nararamdaman mo.” Nakakatuwa si Thea kahit sa kabila ng lahat ay natanggap niya agad. Maya-maya lamang ay may kumalabit sa akin. Si Jam.

                Nasaksihan ninyo ang aking pagyakap at paghingi ng tawad ka kanya. Ngayon ay marahil alam na ninyo kung bakit. Lumayo ako sa kanya matapos kong yumakap sa kanya. Wala akong maihaharap sa kanyang mukha. Nasaktan ko siya. Ngunit nakikita ko na sa kanya ang pagtanggap. Mukhang nakayanan na niya ang lahat. Paano na ako ngayon aamin kung naka usad na siya? Pero mahal ko siya. Oo, mahal ko si Jam. Tinungo ko ang kotse. Sumunod sina Nanay at Tita.

                “Rich may problema pa?” Tanong sa akin ni Nanay.

                “Hindi ko na kaya nay. Nadala lang po ng emosyon.”

                “Hay ang Pamangkin ko talaga? Iyakin ka lang? Sabagay natural ‘yan sa graduation.” Si Tita.

                “Oh congratulations anak! We are really proud of you!” Isang mahigpit na yakap ang handog ni Nanay. “Hidi mo alam kung paano mo ako napasaya!” Dagdag niya. May masayang emosyon ito. May pag-iyak sa kanyang mga mata.

Naramdaman ko ang aking tagumpay dahil sa pinakita sa akin ni Nanay. Sa wakas at natapos ko din ang highschool. Ngayon ay malapit ko na maabot ang anking mga pangarap. Gusto ko tulungan si Nanay kagap nakapagtapos na ako. Gusto ko siyang pagawan ng bahay at negosyo apra may pagkakakitaan siya. Malapit na din namin makamit ang masaganang buhay. Nagpasalamat din ako kay Tita sa lahat ng tulong niya upang umangat kami ni Nanay. Kung hindi dahil sa kanya ay wala din ako sa aking kinatatayuan.

Umuwi na din kami. Nagkaroon lang ng salu-salo at nagpahinga na din agad. Halos hating gabi na noon kaya hindi na kumain sa labas. Tinungo ko ang aking kuwarto. Doon ko inilabas ang emosyon na nararamdaman ko. Gusto kong ibuhos lahat-lahat. Lalo pang bumuhos ang aking luha nang magtext sa akin si Jam. Hindi ako agad nakasagot. Sana hindi na umabot sa ganitong eksena ang lahat. Hanggang sa tumawag na siya. Agad ko itong sinagot.

“Hello Rich.” Pambingad ko.

                “Jam?” Sagot ko. Hindi ko mapigilang ang aking emosyon.

                “May problema ba?” Tanong niya

                “Jam I’m so sorry.” Patuloy pa din ang aking paghikbi.

                “Hindi kita maintindihan Rich. Para saan ba ‘yung sorry mo?”

                “Jam Mahal kita!” Umagos ang aking luha. Mas ninerbiyos ako. Mas may tensiyon. Nanginginig ang aking kamay. Sana kayanin ko pa ang aking pag-amin sa kanya.

                Hindi na siya nagsalita. Mas kinakabahan ako.

                “Jam?”

                “Rich totoo ba ang aking narinig?” Sambit niya. Garalgal ang kanyang boses.

                 “Jam totoo, Mahal na mahal kita. Hindi ko na kaya pang ilihim ang lahat.”

                “Rich bakit ngayon mo lang sa akin sinasabi ang lahat? Bakit hindi noon? Rich nai-ayos ko na ang aking buhay. Tinanggap ko na sa aking sarili na wala na akong dapat i-asa sa iyo. Hindi ba may Thea ka? Sabihin mo ngayon sa akin? Ginamit mo lang ba si Thea? Ha?” May diin ang kanyang boses.

                “Jam patawarin mo ako. Hindi ko sinabi sa iyo noon. Natatakot ako at naisip ko na mali ang magmahal ng tulad natin dahil lalake tayo. Pero hindi ko pala kaya. Mas mananaig pa din ang tunay na tibok ng aking puso, at ikaw iyon Jam. Iakw ang mahal ko. Oo ginamit ko si Thea kung iyon ang iniisip mo. Pero mayos na kami ni Thea. Nagtapas na ako. Aalis na siya sa bansa. Nakipaghiwalay na ako sa kanya.” Puno pa din ang mukha ko ng luha.

                Binaba niya ang kanyang cellphone. Mas lalo pa akong umiyak. Nasaktan ko ng labis si Jam. Ang sama ko. Pinagsisihan ko ang lahat. Ngunit mukhang huli na ang lahat. Masakit ang aking nagawa sa kanya. Tinawagan ko si Kyle. Ngunit busy ang phone niya. Napayuko ako. Pati ba naman si Kyle ay hindi ko matawagan. Isang malaking pagdurusa ito.

                Nagising na lang ako kinaumagahan. May lungkot ang aking mukha. Nakatulog pala ako sa kakaiyak. Kinuha ko ang aking cellphone upang tingnan ang oras. May message ako, galing kay Kyle. Agad ko iyong binasa.

                “G0odm0rning Rich. OMG ha? Kn0ws ko na ang laHat! My gawD kA ah? iSanG nakakAluRkeY iTey! 2mawaG sa AkiN si JaM kagAbi at UmaMin Ka DaW na MahAl Mo diN siYa? ToToo ba iTey?”

                Tinawagan ko si Kyle. Sa wakas at na-contact ko din siya. Agad kong sinagot. Nagpaliwanag ako sa kanya. Tulad din ni thea ay naintindihan niya ang lahat. Hindi ako nabibigo sa pagiging maintindihin ng mga taong makakapitan ko. Nagpasya kaming magkita-kita sa luneta.

                Mga hapon na noong nakarating ako. Nauna ako sa kanila kaya minabuti kong itext si Kyle. On the way na daw sila. Tinext ko si Jam ngunit hindi naman siya nag rereply. Alam ko na magkasama sila ngunit maganda pa din na itext ko siya. Mas kinakabahan ako. Paano ako haharap sa kanya? Ano ang mga sasabihin ko sa kanya?

                Mga ilang sandali pa ay dumating na si Kyle, kasama si Jam. May kaba akong nararamdaman. Para bang sasabog ako sa nerbiyos. Maya-maya lamang ay nasa harapan ko na sila.

                “Hey Rich! Kamusta naman?” Tiningnan ako ni Kyle mula ulo hanggang paa. “Aba mukhang bihis na bihis ampeg? I like your outfit.” Dagdag pa nito.

                “Tumahimik ka nga diyan Kyle. Nakakamiss ka pala.” Tugon ko.

                “Ayy marunong ka din pala makaramdam ng pagkamiss? Halika nga dito.” Lumapit ito at niyakap ako. Nilapit ang kanyang labi sa aking tainga, bumulong ito. “Welcome sa pederasyon ni Madam Shokie.”

                “Kakalbuhin talaga kita!” Paibiro ko. Mas hinigpitan ko ang yakap sa kanya. “Ayan power hug para sa nakakahawang si Kyle” Dagdag

                “Aber? At ako pa ngayon ang may disease? Grabe ka naman? Kung sa bagay ay epidemya na ang mga paminta at bading ngayon. Kaya ang hirap makatagpo ng poging straigh eh! Hay!”

                Namiss ko ang biruan namin na iyon ni Kyle. Namiss ko talaga siya na halos may luha sa aking mata.

                Matapos ng iyon ay hinila ako ni Jam. Kinabahan ako. Tulad ng dati ay sa braso na naman niya ako hinila. Naiwan si Kyle sa kanyang kinatatayuan., nakangiti.

                “Halika doon tayo sa Chinese Garden. Mag-usap tayo.” Si  Jam. May diin ang kanyang pagkakasabi.

                Nagtungo kaming dalawa sa Garden. Doon ay naghanap kami ng lugar kung saan kami mag-uusap. Heto na siguro ang magiging hatol para sa amin. Mahal ko si Jam. Sa pagkakataong ito ay sasabihin ko na ang lahat. Sasabihin ko sa kanya na mahal na mahal ko siya. Handa na akong kaharapin ang lahat. Magiging maganda ba ang aming usapan? May mai-aayos pa ba ang lahat o tuluyan na akong mabibigo sa kanya. May pag-asa pa ba ako o dahil sa galit niya sa akin ay hindi na posible pang maging kami? Kinakabahan ako. Pero mukhang ito na ang panahon para harapin ang lahat ng ito, kahit masakit man o hindi.