You're Really The One (Chapter 6)

NOTE FROM THE AUTHOR: Ang mga susunod pang kabanata ay iikot muna sa Katauhan ni Jam. Dito natin mararamdaman ang kanyang dala-dalang sakit. Dito natin malalaman ang pagkabigo, pagtanggap, pagkalito, at realidad sa mga tulad natin. Maraming salamat po at patuloy lang po ang inyong pagsuporta sa ating Kuwento. 

The Side of Jam

Hindi ko inaasahan ang kaganapang iyon. Hindi naman talaga sapagkat hindi ko din alam na nasa iisang lugar lang din pala ang ginagalawan namin, at isa pa ay nataong kaklase ko pa siya. Talaga bang nanandya ang tadhana para pagtagpuin kami? Sa tagal ng panahong nawala siya heto ngayon at nakikita ko sa aking harapan.

Unang araw ng klase noon at tahimik akong nagmamasid. Manilan-ilan pa lang kami noon nang may dalawang mag-aaral ang pumasok. Sa un ay hindi ko pinansin, ngunit may kakaiba akong nararamdaman sa isa sa mga mag-aaral na pumasok. Tinignan ko sila. Ngunit napatitig na ako ng husto nang napaharap sa akin ang isang binatilyo. Matangos ang ilong, makinis ang morenong balat, matingkad ang ngiti, mapupula ang mga labi at my katangkaran. Ang kanyang kasama naman ay chinito, guwapo kung tutuusin kaya lang naging panggulo sa kanyang kaguwapuhan ang suot nitong headband na may malaking ribbon. Alam ko na ang pagkatao nito. Muli kong tinitigan ang kasama nitong binatilyo. Kilala ko siya, ngunit hindi ako sigurado. Hanggang sa napako din ang kanyang tingin. Hindi na ako maaring magkamali!

Si Rich!

Hindi ko alam kung paano ko siya tatawagin, ngunit alam ko na siya iyon. Napatayo ako. Lalapitan ko na sana siya ngunit tinawag niya ang aking pangalan.

“Jam, ikaw ba ‘yan?”

Hindi ko na napigil ang aking sarili. Namiss ko ang kaibigan ko. Niyakap ko siya ng pagkahigpit. Hindi na inalintana kung makikita iyon ng aking mga classmates. Si Rich ang pinakaunang kaibigan ko na hindi ko malilimutan kahit isang araw lang kami nagkakilala. Ang tampo ko ay tuluyang nawala, tanging nangingibabaw ang saya sa aking puso. Tinapik niya ang aking likod, mas naramdaman ko ang saya. Pagkatanggal ng aking pagyakap ay tumitig ito sa akin, kakaibang titig ang naramdaman ko sa kanyang mga mata. Nababasa ko na namiss din niya ako. Sa tagal ng panahong hindi kami nagkasama ay natutuwa pa rin ako na naaalala pa rin niya ako. Kung tutuusin sa matagal na panahon na iyon ay maaari na niya akong makalimutan, ngunit hindi. Naramdaman ko ang pagiging tunay na kaibigan niya sa akin.

Marami kaming napagkuwentuhan, naipakilala na din niya sa akin si Kyle na kasama niya. Maraming pagbabago kay Rich, palabiro na siya at masigla na hindi tulad noong bata pa kami. Mahilig na siya magbiro kahit na minsan tuwing may exam ay nagagawa pa nito magpatawa sa klase. Ibang pagkatao na ang nababalot kay Rich. Nalaman ko na din ang kabuuan ng kuwento tungkol sa kanya. Nagulat ako sa pangyayari na iyon. Nakapatay pala ang kanyang tatay at sila ang sumasalo sa ginawa nito kaya naisipan nila na tumungo ng Maynila at tumira sa kanyang Tita. Ngayon naisiwalat sa akin ang lahat, at naintindihan ko na kung bakit inilalayo ako nina Mommy at Daddy kay Rich. Ngunit napagtanto ko na hindi kasalanan ni Rich sa kung ano man ang ginawa ng Tatay niya kahit sinisisi daw siya ng kanyang Tatay. Pagkauwi ko ay ipinaliwanag ko kay Mommy at Daddy ang lahat. Sa una ay nabigla sila sa aking binalita, ngunit noong masisinsinan namin pinag-usapan ang lahat ay napalitan ng awa ang kanilang hindi magandang imahe kay Rich. Napagtanto din nila na biktima lang din si Rich sa mga pangyayari. Natakot lamang sila dahil gusto lang nila akong pag-ingatan dahil sa aking murang eded noon at naiintindihan ko naman din sila. Simula noon ay maluwang na sa kanila ang pakikipagkaibigan ko kay Rich, pati na din kay Kyle.

Mga taon ang lumipas, naging mas close kami sa isa’t isa. Sa section na min ay kaming tatlo lang ang magkakatropa, kahit sa mga school projects. Kapag sa mga contests naman ay supportado nila ako. Minsan pa nga ay gumawa si Kyle ng banner para sa akin noong sumali ako sa Regional Science Quiz Bee. Noong mga pahanon na iyon ay may crush sa akin si Kyle ngunit hanggang sa kaibigan lang talaga ang nararamdaman ko sa kanya. Ngunit sa hindi ko maintindihan sa aking sarili ay kakaiba ang nararamdaman ko kay Rich kumpara kay Kyle. Habang tumatagal ang aming pagsasama ay nakakaramdam ako ng kakaibang pagmamahal sa aking kaibigan. Pagmamahal nga ba ito? Hindi maaari, kaibigan ko siya at dahil parehas kami ng kasarian ay pinilit kong tanggalin sa aking isipan na hindi ko maaaring mahalin si Rich. Second year kami noong maramdaman ko iyon.

Simula noon ay hindi ko na matanggal ang paningin ko kay Rich. Kung ang dating yakap at tapik niya sa akin ay wala lang sa akin, ngayon ay bumubilis ang tibok ng aking puso. Sa tuwing maglalaro kami ng basketball at dumidikit sa akin ang pawisan niyang katawan ay nawawala ako sa aking sarili kaya naaagawan niya ako ng bola. Kapag kakain kaming tatlo ay kaming dalawa ang magkatabi. Minsan nagbiro si Kyle sa aming dalawa.

“Kayo na naman magkatabi? Ay ano ba ako dito? P.A. lang ang beauty ko? Naku ha Napapansin ko lang isa sa inyo ay mukhang susunod sa yapak ko!” Si Kyle na nagbiro.

“Naku Kyle, Kung isa man sa amin manging katulad mo, sigurado maiitsta-puwera ang kagandahan mo.” Banat ni Rich.

“Aba, at nagbabalak ka ba? Naku, sabi ko na nga ba naaamoy na kit gurl! Umamin ka!”

“Adik! Manahimik ka na nga lang. ‘Yung hotdog mo nilalangaw na.” Tinuro niya ang pagkain ni Kyle. “Teka, pansin ko lang talaga sa ‘yo ang madalas mong ulam. Kahapon longganisa, tapos noong nakaraan Cheesedogs, ngayon hotdog naman?” Dagdag pa niya.

“Eh ano naman? Masarap eh. Juicy na, tender pa!” Nagtawanan na lang kami.

“Naku, pansin ko din na lagi kayong magkatabi.” Banat ni Kyle, lumiit ang mga mata nito. “Teka, ‘wag niyo sabihing? OMG! Mahabaging bathala ng pag-ibig huwag mong sabihin na may relasyon ang dalawang ito! OMG talaga O-M-G!” Lumabas na naman ang pagka OA ni Kyle.

Tumawa na lang kami ni Rich. Pero sa totoo lang sana maaari iyon para sa amin. Wala na akong hahanapin kay Rich, matalino, mabait, may sense of humor, masipag at malambing. Mukhang hindi ko na matatanggal ang nararamdaman ko. Ngunit ayaw ko na magbago ang pagtingin sa akin ni Rich. Kung aamin ako baka lumayo siya sa akin. Ngunit hindi ko na kaya, hindi ko na maitago ang lahat sa kanya. Kung maiipon pa ito sa akin ay ako din ang mahihirapan.

Natapos na aming 3^rd year highschool. Tulad ng dati ay kami pa din nina Rich at Kyle ang nakatanggap ng pinakamataas na parangal sa aming section. Labis na ikinatuwa ng aming mga magulang ang natamasa naming tagumpay. Nandoon din ang aming mga magulang na mga magkakilala na simula ng recognition namin noong 1^st year kami. Mas kinilala pa nila ang isa’t isa dahil nagyon lang muli sila nagkita-kita. Masayang isipin na pati ang aming mga magulang ay magkakasundo din.

Isang pagdiriwang ang handog namin sa aming tatlo. Sa aming bahay kami nagsalo-salo. Mas nagkaroon pa ng magandang samahan sina Mommy, ang Nanay at Tita ni Jam, Pati na din ang Mommie ni Kyle. Inimbitahan na din namin sa bahay ang ibang mga kaklase, kasama na ang bagong crush ni Kyle, si Steven. Dahil dito ay hindi mapakali ang aming kaibigan sa kinauupuan namin.

“Hoy bruha!” Hinampas ni Kyle ang balikat ko. “Hindi mo naman ako ininform! Dapat sinabi mo agad sa akin na dadating si Steven. Kakalbuhin kita dyan eh!” Dagdag niya.

“Ha ha ha! Oh mag-ayos ka na. Nasa left side ‘yung banyo. Dali na habang hindi ka pa niya nakikita.” Tugon ko sa kanya.

“Makapag-imbita kasi ‘to eh? Dapat sinabi mo sa akin na pati siya invited. Hindi ko tuloy nadala ang make-up kit ko pati ‘yung gown at Stilletoes ko.” Nayayamot na tugon ni Kyle.

“Hala Kyle? JS prom lang? Eto naman ang gwapo mo nga diyan sa maong mong pantalon at V-neck mong shirt.” Pangiting sabi ni Rich.

“Ayy talaga?” Ngumiti sa amin. Mga ilang segundo din un nang mapalitan ng pag-iinarte niya. “Eeee! Gusto ko maganda, MA-GAN-DA!” Dagdag pa nito.

“Naku bahala ka na nga! Nandoon daw ang CR.” Tinuro ni Rich ang daan papunta sa CR. Tinungo ni Kyle ang daan na iyon dala ang kanyang shoulder bag. Natawa kami ni Rich.

Mukhang ito na ang pagkakataong umamin ako sa aking nararamdaman. Hindi ko na kaya pang itago ang lahat sa kanya. Ngunit hindi ko alam kung papaano simulan ang lahat, kung paano ko ilalahad ang lahat sa kanya. Kinakabahan ako ngunit kailangan ko na talagang sabihin sa kanya ito.

Abala siya sa pagkukwento sa akin nang magsalita ako.

“Uhm Rich, Pwede ba tayo magpunta sa kuwarto ko?” bulong ko sa kanya.

“Bakit Jam? Hindi ka ba kumportable dito sa baba?” Tanong niya akin.

“Uhm kasi. . . . uam” Nauutal ako. Hindi ko alam kung paano sasabihin. Nanlalamig ang mga palad ko sa kaba.

Hinila niya ang aking kamay. “Halika na nga, saan ba ang kwarto mo?”

“Doon sa itaas. Uhm may sasabihin lang sana ako.” Mahina kong tugon.

Tinungo namin ang aking kuwarto. Kinakabahan ako sa magiging usapan namin. Ngunit maganda na sabihin ko ito agad. Hindi ko na kaya pang maglihim. Oo mahirap pero kung ito lang ang paraan para mawala ang bigat na nararamdaman ko ay gagawin ko ito. Sinara ko ang pinto. Umupo siya sa kama ko, nakatingin sa akin habang papalapit ako sa kanya.

“Mukhang seryoso ang ating amgiging usapan. May kinalaman ba ako sa pag-uusapan?” Nakatingin siya sa akin, parang may pagtataka sa kanyang mukha.

Huminga ako ng malalim. Hindi ko na talaga kaya. Sasabog na ang aking damdamin. Heto kami ngayon sa isang kuwarto. Umupo sko sa tabi niya. Tinitigan ko siya, may kung ano ang titig na aking ginawa.

“Oh kung makatitig ka wagas. Teka, mukhang nababsa ko sa mata mo na hindi ka okay. May problema ba?” Tugon ni Rich. Hinawakan niya ang aking palad. Lalong bumilis ang tibok ng aking puso. Hindi ko na talaga ito kaya! Parang puputok na ang aking damdamin. Napapikit ako, pinapakalma ko ang aking sarili, lalo pa at malapit ang kanyang mukha sa akin. Kung hindi ko mapipigilan ang aking sarili ay tiyak na maitatama ko ang aking labi sa labi niya. Pinisil niya ang mga palad kong hawak niya.

“Bakit ang lamig ng mga palad mo?” Tanong niya sa akin. “At bakit nakapikit ka? May kung ano ka bang....”

“Rich, mahal kita.” Nanginginig kong sambit. Sa wakas at nasabi ko din, pero nananatili pa din ang aking kaba sa dibdib. Dumilat ako at nakita ko ang reaksyon niya. Nakakunot ang kanyang noo.

“Alam ko naman ‘yun. Syempre bilang mag bestfriends kailangan mayroong pagmamahal sa isa’t isa.” Hindi niya nakuha ang pinangangahulugan ko.

“Rich... Hi..higit p-..pa sa kaibigan ang nararamdaman ko sa iyo.” Nauutal akong sabihin sa kanya. Mas lalong tumindi ang aking kaba.

Natulala siya. Inilayo niya ang kanyang pala. Ilang sandali pa ay tinungo niya ang pinto papalabas ng aking kuwarto. Dali-dali konng hinawakan ang kanyang braso.

“Rich please let me explain. Im. . .”

“Jam, please!” Sigaw niya. Nahinto ako sa paghila ng kanyang braso. “Hindi ko alam bakit? Bakit ako? Hindi tayo puwede? At ano ito Jam, bading ka?” Dagdag pa nito.

Bading. Isang mabigat na salita sa akin iyon. Tumulo ang aking luha. Tinanggal niya ang pagkakahawak ng kamay ko sa braso niya. Hahabulin ko siya nang hinawakan ni Kyle ang aking kamay. Nakikinig pala siya sa amin. Nasa bandang pintuan siya siguro.

“Jam huwag na.” Mahinahon na tugon ni Kyle. “Nagulat lang iyon sa rebelasyon na ito, kahit ako ay. . .” Huminga ito ng malalim “kahit ako ay nagulat din. Halika at pag-usapan na muna natin ito.” Dagdag niya.

“Pero si Rich, kailangan ko siya habulin. Kailangan ko i-explain ang lahat.” Nagpupumilit ako ngunit hawak ni Kyle ang aking braso.

“Walang epekto ang pagpapaliwanag mo sa ngayon Jam dahil hindi siya makikinig.” Hinawakan niya ako sa balikat at tinungo namin ang aking kuwarto.

Akala ko ay mapapabuti ang lahat. Mas nakaramdam ako ng sakit. Patuloy ang pag-agos ng aking mga luha. Binuhos ko ang lahat kay Kyle, lahat ng sakit na iyon. Umupos kami sa kama at ihinarap niya ako sa kanya. Nakikita ko sa kanyang mukha ang pag-iintindi sa akin. Alam ko na may alam siya sa kalagayan ng isang tulad ko. Alam ko na malaki ang matutulong niya sa akin. Inilahad niya ang palad niya sa akin.

“Oh heto Jam, hawakan mo iyan, pisilin mo. Diyan mo ilabas ang sakit na nararamdaman mo.” Tugon niya.

“Hindi na kailangan Kyle. Naguguluhan ako sa sarili ko.” Humikbi ako. “Bakit ganoon Kyle. Hindi ko sinasadyang mahulog ng ganoon kay Rich. Gusto ko lang sabihin sa kanya ang tunay kong nararamdaman dahil mabigat na. Hindi ko naman naisip na ganoto ang magiging consequence ng lahat.” Dagdag ko pa.

Tinapik ni Kyle ang aking likod. Nagpaubaya na lang akong gawin niya iyon sa akin.

“Alam mo kasi Jam, una sa lahat mabilis ang pangyayari. Sinabi mo sa kanya agad ngunit hindi mo ba naisip kung ano ang magiging reaksyon niya? Pangalawa, bakit kailangan mo ipunin ‘yan? Kung hindi mo kayang sabihin sa kanya ang lahat mayroon ka naman isa pang kaibigan dito.” Napatingin ako sa kanya. Oo nga kung hindi ko masabi kay Rich, maaari ko naman ilahad iyon kay Kyle. Yumuko ako dahil sa pagkahiya ko sa kanya. “At heto pa. Napapansin na din kita. Nitong mga nakaraang buwan ay kakaiba ang tingin mo kay Rich. Lagi mo siyang sinasamahan sa kung saan siya pupunta. Minsan pa nga may mga lakad koyo na hindi ako kasama pero okay lang ‘yun sa akin. Oo Jam, matagal ko na nahahalata sa iyo pero gusto ko na sa iyo manggaling iyon.” Paliwanag niya sa akin.

“Kyle, hindi ko maintindihan itong nararamdaman ko. Bakit ganito Jam? Hindi ko matanggap eh. Oo may pagmamahal ako kay Rich subalit ayaw ko din na maramdaman ito. Alam ko naman na hindi katanggap-tanggap iyon sa kanya...” Sinapo ko ang aking ulo. “Hindi ko na maintindihan Kyle. Umaakto naman ako sa lalaking kilos, lahat ng kilos ko ay panlalaki, ngunit heto lang ang mali sa akin. Hindi ko alam kung saan ko ilulugar ang sarili ko. Nahihirapan na ako Kyle.” Garalgal kong paliwanag.

“Jam friend, hindi natin kasalanan na makaramdam ng ganyan sa tao, kahit pa sa kalahi natin. Hindi kasalanan ang magmahal. Huwag mong isipin na isang mali ang isang pagmamahal dahil ito ang magpapalaya sa atin. Isang magandang gawin ay tanggapin mo sa sarili mo ang iyong pagkasino, tanggapin mo ng buo. Malay mo sa ganyang paaran mo mai-express ang tunay mong nararamdaman. Hindi ‘yung tinatago mo ang tunay mong nararamdaman. Tama ang ginawa mong pag amin ngunit hindi dapat tayo magpapadalos dalos dahil hindi natin alam ang magiging resulta. Hindi madali ang magladlad. Kahit ako noong kabataan ko ay hindi din ako tanggap ng aking mga magulang. Ngunit pinakita ko sa kanila na ang isang tulad ko ay makakatulong din kahit na ganito ako, kahit na bakla ako. Nagsikap ako upang patunayan sa kanila na kahit ganito ako, maipagmamalaki din nila ako.” Paliwanag ni Kyle. Gumuhit ang ngiti sa kanyang mukha. “Jam kahit ano pa man ikaw, tanggap kita. Ano ba naman ang ating pagkakaibigan kung sa ganitong rason lang ay magpapaapekto tayo. Alam mo natutuwa nga ako sa inyo ni Rich dahil tinanggap ninyo ang tulad ko na maging kaibigan. Isa sa mga ipinapasalamat sa inyo na tanggapin ako.” Naluluha na din si Kyle. Ramdam ko ang kanyang mga sinasabi.

“Salamat Kyle. Buti na lang at nandyan ka para sa akin, para sa amin ni Rich. Pero Kyle bakit kanina noong sinabihan niya akong bading ay masakit sa akin iyon? Hindi ko kasi nakikita ang sarili ko sa ganoon eh. Lalake ako sa paningin ninyo, pero purke’t mahal ko ang kapwa kong lalake bading na agad?” Masakit sa akin ang masabihan na bading. Ibinuhos ko ang aking luha.

“Silahis ang tawag sa katulad mo Jam.” Diretsong sambit niya. “Bisexual, paminta. May mga klase kasi ng homosexual sa mundo, at sa klase na iyon ay sa Bisexual part ka nabibilang. Sila ‘yung mga tao na nagkakagusto sa babae and at the same time sa lalake. Hindi halata sa kanila ang kanilang tunay na pagkasino, hindi agad mapupuna ng mga tao. Wala sa kilos nila ang tunay na pagkatao nila, minsan pa nga ay hindi talaga mapapansin. Subalit nahahalata din ‘yan minsan, lalo pa kung pilit mo itong tinatago sa sarili ngunit napupuna na ito ng mga tao. Hindi katulad namin na mga beki o toboy na showy kami at pinapakita namin ang gusto namin. Tulad ko na nagpapakababae so I cinsidered myself as gay. Tinanggap ko ng buo ang pagiging ganito ko. Tignan mo ako ngayon, masayang gumagalaw sa paarang nais ko at hindi nagtatago.” Isang paliwanag sa akin ni Kyle.

Silahis. Doon ako nabibilang. Bago sa aking pandinig at sa aking isipan. Na curious ako lalo pa sa sinabi ni Kyle na kabilang ako sa mga ganoong oriyentasyon. Nahimasamasan ako dahil sa tulong ni Kyle. Hindi niya ako pinabayaan noong gabi na iyon. Doon ko nakita ang kaibahan ni Kyle, ang Kyle na hindi mapagbiro at may pang-unawa. Parang isang biyaya ang magkaroon ng tulad niya. Napayuko ako dahil sa mga sinabi niya na hindi namin siya sinasaba ni Rich sa mga lakad namin minsan. Siguro nga nakakatampo iyon. Kung sa akin din naman gawin iyon ay magtatampo din ako. Niyakap so siya matapos ang lahat. Mag hahating gabi na noon at nag-aaya na ang kanyang mammie na umuwi. Sumunod ako sa kanya. Pagbaba ko ay hindi ko na nakita pa si Rich, apti na din ang kanyang Nanay. Nagtanong ako kay Mommy.

“Mommy kanina pa po ba naka-alis sina Rich.”

“Oo anak, pagod na daw kasi si Rich at gusto na niyang magpahinga. Hindi naman matiis ng Nanay niya kaya mga alas nuwebe pa lang ay umalis na sila.” Sagot sa akin ni Mommy.

Lumapit ako muli kay Kyle. Hinawakan ko ang kanyang mga palad at binigyan ko siya ng ngiti.

“Salamat Kyle kanina ah? Sana magka-ayos kami ni Rich.” Bulong ko sa kanya. Ayaw kong marinig iyon ni Mommy at ng iba pa.

“Okay lang ‘yun. Ikaw pa eh dating crush kita. Sayang.Pero okay lang ‘yan may Steven pa naman ako.” Pabiro ni Kyle. “Oh siya mauna na kami. See you  soon!” Pamamaalam nito sa akin.

Nagtapos ang pagdiriwang na may ngiti sa bawat mukha ng mga dumalo. Mabuti pa sila masaya. Tumungo ako sa aking kwarto, doon ko inilabas lahat ng sakit. Bumaha sa aking mukha ang luha. Masakit pala ang magmahal ng tulad niya, na akala ko ay maiintindihan niya. Hindi ko naman kasalanan na mahulog sa aking kaibigan subalit iyon ang sinisigaw ng aking damdamin. Kinuha ko ang aking cellphone at tinawagan ko siya. Nagriring ito ngunit hindi niya sinasagot, hanggang sa nag-out of civerage area ang tinatawagan ko. Nalungkot ako. Hindi ako mapakali noon kaya tinext ko na lang siya.

“Rich I’m sori for wht i hve dne earlier. . . Sori kng nabigla kta sa lhat ng mga cnbi ko. . . Please rply and gve me a chnce to explain. I’m sori.” Nanginginig akong magtype. Naisend ko ang aking text. Maya-maya lamang ay may reply sa akin. Kinuha ko agad ang aking cellpone at nagbabakasakaling si Rich na ang nagrelpy. Ngnunit nainis pa ako imbes na napapahinga na ako.

“Your Unlimited text promo is already Expied. Please reload to continue your service. Thank you.”

Expired na ako. Nakakainis talaga. Akala ko siya na ang nagtext. Inilagay ko sa ibabaw ng aking noo ang cellphone. Magdamag akong hindi nakatulog kakaisip sa nangyari kanina. Ano ang gagawin ko? Paano kung tuluyang magalit sa akin si Rich? Paano ako haharap sa kanya? Maraming mga tanong sa isipan ko. Hanggang sa sumikat na ang araw ngunit hindi pa din ako nakakatulog. Hindi ako maubusan ng luha. Dahil bakasyon noon ay natulog na lamang ako. Papikit na ako nang tumutunog ang aking Cellphone. May tumatawag sa akin. Sino kaya iyon? Pagtingin ko ay si Rich. Napatayo ako sa kinahihigaan ko. Agad ko itong sinagot ng walang kagatol-gatol. Gusto ko magsalita ngunit walang boses na lumalabas sa akin. Siguro dahilsa kaba ko ay hindi ako makapagsalita ng maayos. Tumugon siya.

“Hello Jam?”

“Ri-rich?”

“Kamusta ka na?” Casual ang kanyang pagtanong. Humugot ako ng hininga. Akala ko pagalit niya akong kakausapin. Tumugon ako.

“O-okay lang. He-t-to. . . “

“I’m sorry for what I did kagabi.” Hindi na ako nakapagsalita dahil humirit na ito. “Hindi ko sinasadya. Nagulat lang ako sa isiniwalat mo sa akin.” Dagdag pa niya.

“O-okay lang. Natatakot kasi ako baka galit ka eh?” Nanlulumo kong sagot. Naiiyak pa din ako. Naalala ko na anaman ang nangyari kahapon.

“Oh huwag ka na po umiyak ha? Naiintindihan kita Jam sa nararamdaman mo. Ngunit Jam ayoko sa saktan ka ulit pero gusto ko lang magsabi sa iyo ng totoo.” Hirit niya. Huminga ito ng malalim, dinig ko iyon sa cellphone. “Hindi tayo maaaring magmahalan. Parehas tao ng kasarian. I’m so sorry to dissapoint you Jam pero I’m not the type of person na magmamahal sa iyo bilang kasintahan mo, kung iyon nga ang nais mo. Gusto kong sabihin sa iyo straight to the point ang lahat dahil ayaw ko na umasa ka lang sa wala. Hindi purke’t ayaw ko sa pagkatao mo pero ‘yung pagmamahal mo ang nais kong iwasan. Hindi kaso sa akin kung ano ka. Kaibigan kita Jam. Simula noong bata pa tayo hanggang ngayon ay matalik kitang kaibigan. Gusto ko maging maayos ang lahat sa atin dahil sayang ang pinagsamahan natin. Pati si Kyle ay naargrabyado.” Paliwanag niya.

Bumagtas ang aking luha sa magkabilaang  pisngi. Hindi ko maitago ang pagiging emosyonal sa aking mga narinig. Masakit ngunit isa iyon sa mga dapat kong tanggapin, ang hindi umasa sa pagmamahal ni Rich. Hindi na muli ako makapagsalita, hindi ko na alam ang isasagot ko. Ngunit kailangan kong sumagot. Huminga ako ng malalim. Kinausap ko siya.

“I’m sorry din Rich sa mga nagawa ko. From now on magbabago na ako. Hindi na kita bibiglain. Kukumbinsihin ko ang aking sarili na hindi na dapat ako umasa sa iyong pagmamahal. Kaibigan kita, matalik na kaibigan. Iyon ang dapat na isaksak ko sa aking isipan.” Iyon ang aking nasabi.

Mabigat man sa akin ngaunit kailangan tanggapin ang lahat. Hindi kami puwede ni Rich. Kailan kong irespeto iyon. Kailangan kong tanggapin sa aking sarili na hindi kailanman mangyayari na mahuhulog din ang loob ni Rich sa akin. Tama siya, lalake siya at babae ang kanyang hanap. Natapos ang aming usapan sa pagpapatawad at pagakkaroon ng kaunting kuwentuhan. Ngunit nang matapos iyon ay umagos muli ang aking luha. Parang ang OA ko lang ngunit kung alam niyo lang ang sakit ng unang pagmamahal. At isa pa, gulo na ang isipan sa kung ano ba ako.

Nang maalala ko ang sinabi ni Kyle sa pagiging bisexual ay na curious ako. Isang araw ay nag-search ako tungkol sa mga bisexuals, at tumambad sa akin ang mga katotohanan ng aking pagkasino. Dito nga ako nabibilang. Ngayon ay naiintindihan ko na ang lahat. Ang kailanagn ko na alng gawin ay tanggapin iyon ng maluwang sa akin. Hanggang sa mga buwan ang lumipas ay agad ko itong natanggap dahil sa tulong ni Kyle na madalas ang pagpunta sa bahay. Marami siyang mga sinabi sa aking tungkol doon. Dahil sa takot pa akong malaman ng aking mga magulang kung sino ako ay sa kuwarto kami nagkukuwantuhan. Naibahagi ko sa kanya ang mapait kong karanasan noong bata pa ako, noong may ginawa sa akin ang aking pinsan na si Kuya Ren. Ngayon ko napagtanto na mayroong epekto ang pangyayari na iyon sa akin. Masakit sa akin iyon. Sana kung alam ko lang iyon ay hindi na ako pumayag sa ipapagawa niya sa akin. Sana sinumbong ko siya kay Mommy at Daddy. Ngunit heto na at nangyari na. Hindi ko na maibabalik ang nakaraan. Naawa sa akin si Kyle. Kahit siya din noong bata pa siya ay halos araw-arawin siya ng kanyang tiyo kapag lasing. Marami daw ang ipinapagawa nito sa kanya. Inilahad niya pati ang mga masasakit na pangtyayari, ngunit hindi alintana sa kanya ang lungkot. Para daw sa kanya isa na lang iyong nakaraan na dapat hindi na binabalikan. Pero minsan daw ay napapaniginipan pa din niya ito. Nagdadasal na lamang siya upang makatulog ng mahimbing. Unti-unti akong nabuhayan. Napakalaki ang tulong ni Kyle sa akin. Kung sa madalas na pagpunta ni Kyle ay siyang pag-dalang na bubisita sa amin, kaya minsan kami ang dumadalaw sa kanila. Ngunit madalas na sinasabi sa amin ng Nanay ni Rich na wala daw siya, lumabas at kasama ito. Napa-isip kami ni Kyle kung sino kaya.

“Naku Jam ha? Ma knows ko lang me bagong circle of friends ‘yang si Rich maihahampas ko ang 3-inch heels ko sa kanya! Madals na lang waley ang ate mo kapag napunta tayo dito. May rampa na ampeg? Hindi man lang ako inimbitahan? Kaloka na talaga. Oh baka may. . .”

“Ang daldal ah?” Tinapal ko ang kinakain kong tinapay sa bibig niya. Nahinto ito. Imbes na idura ang tinapay ay kinain pa niya ng buo. Natawa ako sa ginawa niya na iyon.

“Buti pa ang echoserang paminta na’to naaalala akong pakainin. Sige pa Jam subuan mo pa ako ng nota este tinapay mo dali!” Pabiro pa nitong tugon.

Madalas ang hindi pag-sama sa amin ni Rich. Kapag nagtetext sa amin ay laging sinasabing may pinupuntahan daw siya. Ngunit saan kaya? Wala kaming ideya ni Kyle kung saan. Mukhang may bagong pinagkaka abalahan si Rich. Nagtampo na kami ni Kyle sa hindi pasipot sa mga planong lakad namin. Mas naging close kami ni Kyle, halos sa araw-araw ay hindi kumpleto kung wala man sa aming dalawa ang magtetext o tatawag. Mas mabigyan ko ng atensiyon si Kyle kaysa kay Rich pero nangingibabaw pa din ang nararamdaman ko sa kanya.

Natapos na ang bakasyon. Nakapag-enroll na kami muli ni Kyle. Niyaya namin si Rich pero nauna na daw itong nag-enroll. Mas lalo pang nangibabaw ang pagkatampo namin sa kanya.

“Waley na!” Malakas na sambit ni Kyle sa akin. “Wasang na!” Dagdag pa nito.

“Oo nga eh.” Singhal ko.

“Oh ngayon ganyan ba ang nanaisin mong maging boyfriend mo? ‘Yung pagiging kaibigan pa nga lang wasang na ang beauty to teh, lalo pa siguro kung maging perfect two kayo, ay correction, pekpek two pala. Ha Ha Ha!” Banat ni Kyle na parang nang-aasar pa.

“Naku tigilan mo ako Kyle, Hindi ko na ipipilit. Tanggap ko na.  Kung wala naman marami pa diyan.” Depensa ko.

“Madami nga. Oo napakadami. Sila ba ‘yung mga napapadaan lang ‘tas hindi ka papansinin? ‘Tas kahit na ngumanga ka pa sa kanila wala! Ano ang mapapala natin?” Sabay kindat sa akin. Alam ko ang hudyat niya.

“NGANGA!” Sabay naming sambit at tumawa.

Dumatin na ang araw ng pasukan. Isang bagay ang aming nalaman tungkol kay Rich na tuluyan kong ikinawalan ng pag-asa. Mas lalo pang sumabog ang aking emosyon. Mas masakit at hindi ko na alam kung kakayanin ko pa. Pati si Kyle ay nagulat sa isisiwalat ni Rich. Sino si Thea sa buhay niya? Ano ang magiging papel niya sa buhay ni Rich? Isang rebelasyon muli ang nais kong iyakan.